Frans Boon wordt in 1927 geboren. Van 1944 tot 1946 volgt Frans het noviciaat bij de jezuïeten in Drongen. Later studeert hij ook vier jaar in Bukavu, in het toenmalige Zaïre (DR Congo).
Na zijn priesterwijding in 1958 legt hij zich volledig toe op zijn muzikale passie. Hij studeert verschillende vakken aan het Gentse conservatorium en bekwaamt zich onder meer in orgel.
In Gent leidt hij het knapenkoor van het Sint-Barbaracollege en trekt ermee in het kader van Pueri Cantores naar verschillende buitenlandse festivals. In 1965 verlaat Frans Boon België voorgoed. Hij brengt eerst twee jaar door in Calcutta, India, waar hij zich verdiept in Indische muziek en instrumenten.
In 1967 tot zijn dood in 2001 woont hij in Hiroshima, Japan. Hij bespeelt het orgel in de Kathedraal voor de Wereldvrede en doceert aan de Elisabeth Ongaku Daigaku-universiteit voor geestelijke muziek. Die universiteit ontstond uit een muziekschool die er in 1949 met de steun van de Belgische koningin Elisabeth was opgericht.
Frans Boon groeit uit tot een autoriteit in orgel en religieuze muziek(geschiedenis). Over heel Japan geeft hij orgelrecitals. Ook wordt hij bekend als orgelbouwer. In Japan en Zuid-Korea bouwt hij meer dan 130 pijporgels in katholieke en protestantse kerken, alsook in concertzalen. Boon is ook componist, voornamelijk in functie van de katholieke liturgie.
Frans Boon sterft in een ziekenhuis in Tokio op 23 juli 2001. Zijn urne wordt overgebracht naar Hiroshima, waar de uitvaart plaatsheeft onder grote belangstelling.
(bron:https://www.kerknet.be)