Meer dan enkel vrouw

Internationale Vrouwendag - 8 maart 2023

Het regent pijpenstelen. Gewapend met paraplu’s druppelt het publiek het prachtige kasteel Walburg binnen. De zaal zit afgelopen vol om te luisteren naar een strijdvaardig en interactief debat. Zijn de zo moeizaam opgebouwde vrouwenrechten aan het afkalven?

Tessa Versteylen, studente altsaxofoon afdeling specialisatie aan d’ Academie Podium in Sint-Niklaas, vergast ons op heerlijke saxofoonmuziek.

Tijdens de moeizame Corona jaren vrolijkte ze haar buurt op met heel gesmaakte straatoptredens. 

Nelly Maes verwelkomt de talrijk opgekomen aanwezigen en schetst bondig de historiek van de vrouwenbeweging. Vrouwen in het Westen hebben een hele lange weg afgelegd. De dag van vandaag staan de zwaar bevochten vrouwenrechten opnieuw onder druk. Moeten we terug de loopgrachten in ?

Het Panelgesprek

Wie of wat heeft jouw identiteit mee bepaalt?

Mieke De Veuster:  ik was 17 en had een bandopnemer met muziek van the Rolling Stones. In die tijd was dat heel controversieel. Ik werd gezien als een vreemd wezen. Dat stoorde me soms maar nu vind ik dat tof. 

Ilse Bats: Mijn opvoeding! Ik ben gekoesterd met heel geëngageerde ouders. Het leven is meer als je anderen helpt, dat is ook mijn keuze.

Hilde De Rore: mijn ouders ontmoedigden me om te studeren. Op mijn 15de moest ik school verlaten om mee te helpen in de winkel van mijn ouders en om mijn zieke mama te verzorgen. Op mijn 24ste ging ik werken. Daar bouwde ik zelfvertrouwen op. En nu realiseer ik mijn droom. Sinds drie jaar baat ik de boekhandel “ ‘t Oneindige verhaal” uit. Het gebrek aan steun heeft mij uitgedaagd.

Lore Baeten: ik heb prachtige ouders en kom uit een prachtig gezin. In de lagere school had ik twee vriendinnen van een andere ethnische origine. Ik haalde ze aan. Wellicht toen al een aanwijzing van mijn sociaal geëngageerd zijn.

Nelly komt uit een groot gezin. Papa was een beestenkoopman. Mama hield van poëzie dat was fijn maar ik moest thuis veel helpen. Met papa mee naar de markten gaan vond ik veel leuker. Op mijn aandringen volgde ik normaalschool, toen heel uitzonderlijk. Ik gaf 11 jaar les en ging vervolgens in de politiek. Van papa mocht ik alles doen behalve politiek. 

Welke vragen, uitdagingen en zorgen hebben jullie vandaag ivm vrouwenrechten?

Mieke: ik heb niets te vieren, de rechten worden ons afgenomen, er is veel agressie. Ik moet opnieuw de loopgraven in. Bij mijn studenten hoor ik veel ongerustheid over de evolutie van vrouwenrechten. Trouwens, emancipatie ziet men enkel bij de bovenlaag. Dat is altijd zo geweest. We moeten de strijd samen met mannen voeren.

Lore: het is niet omdat we nu vrij zijn dat dat altijd en overal zo is, was en zal zijn. Gender is veel meer dan m/v. Mensen houden vast aan wat ze kennen. Misschien omdat de wereld te complex is. We moeten durven strijden voor de kleinste achteruitgang. 

Nelly: we moeten de strijd samen met de mannen aangaan. Ik pleit voor vrouwen die voor zichzelf spreken. Die voor zichzelf opkomen. Mannen en vrouwen moeten elkaar zelfbeschikkingsrecht gunnen. 

Hilde schrikt ervan dat die ongelijkheid nog steeds zo groot is.  

Wat is het belang van en hoe groot is de rol van het verenigingsleven voor vrouwen?

Ilse: wijst op onze hyper individualistische samenleving. Er is meer dan ooit nood om dingen samen te doen. Jeugdbewegingen groeien, maar voor 30 tot 50 jarigen is er heel weinig aanbod. Dat is mede de oorzaak van een grote verdoken eenzaamheid. 

Mieke: ik  wou niet bij een vereniging zijn maar wel samen zijn in de samenleving, erbij horen. De eenzaamheid is inderdaad groot. We moeten de verschillen overbruggen. 

Hilde is nooit lid geweest van een vereniging. Nu is ze bij Markant maar dat is niet haalbaar voor 30 en 40 ers omdat de activiteiten vaak overdag plaats vinden. 

Kathleen:  was het vroeger anders? 

Lore: de verzuilde samenleving is weg. De samenleving evolueert heel snel. Eenzaamheid bestaat in alle lagen van de bevolking.

Nelly: Kortstondige momenten van samen zijn zijn belangrijk, buurtfeestjes, dat telt echt. Jonge mensen willen kort engagement geen langdurig. We moeten terug leren om voor elkaar te zorgen. 

Mieke: het verenigingsleven moet verbindend zijn. Verenigen is gemeenschap.  Goede buren bv. geven een thuisgevoel. 

Hilde: de boekhandel is zeker ook een ontmoetingsplaats. 

Zijn jullie optimistisch over de toekomst?

Ilse:

ja met een grote twijfel

Mieke:

ik geloof in de kracht van een nieuwe generatie

Hilde:

zoek het niet te ver. Kennismaken is veel waard

Kathleen:

loslaten en genieten van de kleine dingen. 

Lore:

denkt aan een kinderliedje “In elke druppel zit een straaltje zon”. Geven maakt het leven de moeite waard. 

Nelly:

als je oud bent is de wereld jonger. Ik blijf me inzetten maar maak me grote zorgen over wereldvrede en politiek in dit land.

Brigitte sluit af:

Ik ben heel trots op de mensen die deze avond georganiseerd hebben.

Tijd voor de receptie!

Nadien kon iedereen genieten van een natje en een droogje. Tijdens de receptie werd er nog gezellig nagepraat en konden we de eerste reacties van het publiek sprokkelen!

Bekijk hier de video: